Zbiór monodramów Jerzego Szczudlika, będący z pewnością, wydarzeniem literackim nie tylko w środowisku olsztyńskim. Ta oryginalna proza przenosi nas w rzeczywistość pełną fantazji, czasem graniczącej z absurdem. W „prawie tytułowym” opowiadaniu „Cogito ergo sum” autor, przywołując dewizę znanego filozofa, daje się ponieść fantazji i przyjmując niejako dosłownie sens tych słów, ukazuje bohatera, który nagle traci całkowicie swoją cielesną powłokę, pozostaje jednak jego myśl. Niespodziewana dla bohatera szczególna forma istnienia jest źródłem jego dalszych, ziemskich przygód i duchowych perypetii. Opowiadanie to chyba najlepiej ukazuje wyobraźnię autora i charakter jego monodramów. Inne są z pewnością bardziej realistyczne, wszystkie jednak przedstawiają twórcę jako niezwykle wnikliwego obserwatora zarówno realiów społecznych, jak i politycznych – i tych
z okresu PRL-u, i tych współczesnych – oraz znawcę psychiki ludzkiej – i kobiecej, i męskiej.
I tak na przykład bohatera opowiadania „Jak zły sen”, zamkniętego w swoim męskim egoizmie, dopiero nagłe zniknięcie żony wytrąca z równowagi i wzbudza niepokój. Z kolei opowiadanie „Kłamca” ukazuje, jak w okresie PRL-u wikłano ludzi w działalność służb specjalnych, kiedy to dla kariery, pieniędzy, czy „świętego spokoju” niejednokrotnie członkowie rodzin potrafili donosić na siebie nawzajem, a gra teczkami trwa do dzisiaj. Niektóre z tych spraw znamy z gazet, ale opisane przez Szczudlika obrazki z życia „wyższych sfer” – aktorów, dziennikarzy, polityków, gdzie egoizm, a nawet cynizm są na porządku dziennym – nie mają nic z gazetowej publicystyki. Wprost przeciwnie! Styl tych opowiadań wciąga czytelnika. Uwodzi wyobraźnia i ich język, zabawa słowem, ale i wielki dystans do bohaterów oraz duża wiedza i samowiedza narratora, który w jednym z opowiadań przeniknął nawet tok myślenia samego Boga. Doprawdy, niezwykła to proza! Wręcz szkoda ją przeoczyć.

Jerzy Szczudlik, autor tomików "Limeryki warmińskie i unijne", "Limeryki z okien bryki", "30 listów do Marii" i "Niefilozof", piosenek oraz wielu sztuk teatralnych, które bywały prezentowane w teatrze stolikowym (przy olsztyńskim Teatrze Stefana Jaracza). Od lat związany z Olsztynem i okolicami.