Centralny Okręg Przemysłowy – książka trojga autorów, przedstawia koncepcję i realizację rządowego programu, w oparciu o artykuły prasowe, które ukazały się w "Gazecie Polskiej", "Robotniku", "Warszawskim Dzienniku Narodowym" i "Zielonym Sztandarze", w latach 1935–1939.

Temat zostaje podjęty, ponieważ COP to jedno z najrzadziej opisywanych zagadnień,
w historii powojennej, nie doczekał również opracowania monograficznego w literaturze międzywojennej. Już w początkowych "Założeniach metodologicznych" Andrzej J. Kozłowski zastrzega, że prasa nie daje pełnego obrazu sytuacji, główniej z powodu jej propagandowej roli, ale daje odpowiedź na pytanie – jak COP mogło być postrzegane przez czytelnika.

Dla równowagi i obiektywizmu zostało przejrzane 70 tys. stron prasy... Każda z gazet,
z powodu "przynależności partyjnej", nieco inaczej odnosi się do programu. "Gazeta Polska" jako centralny organ obozu rządzącego, najwięcej pisze w czasie przyszłym, o możliwościach i planach, mniej o konkretach.

"Zielony Sztandar" czołowy organ Stronnictwa Ludowego, "Warszawski Dziennik Narodowy"
– Stronnictwa Narodowego i "Robotnik" – gazeta Polskiej Partii Socjalistycznej, to prasa opozycyjna. Jednak ten pierwszy, podkreślał początkowo zasługi rządu, w opracowaniu programu, dzięki któremu "miliony bezrobotnych i małorolnych wsi znajdą pracę". Stopniowo jednak sytuacja się zmieniała, szczególnie gdy rozpoczęte prace w COP, nie przyczyniły się do likwidacji bezrobocia a warunki socjalno-bytowe dotychczas złe, na terenach "trójkąta bezpieczeństwa" jeszcze się pogarszały.

Publikacja w pięciu rozdziałach opisuje sytuację gospodarczą, polityczną i społeczną, która doprowadziła do powstania COP-u, analizuje jej rolę i znaczenie ówcześnie, wpływ na przyszłość kraju. Odwołuje się do artykułów prasowych i wystąpień czołowych polityków, przytacza również wybrane fragmenty wystąpień Eugeniusza Kwiatkowskiego, jednej
z najważniejszych postaci II Rzeczypospolitej.

Z perspektywy już ponad 70 lat można stwierdzić, że COP nadal głęboko tkwi w świadomości wielu Polaków, jako coś, co się udało. Jako program, który zostawił po sobie wyrazisty ślad
w rozwoju i historii gospodarczej Polski. Dziś przemysł niejednokrotnie bije w tony utworu napisanego i zapoczątkowanego przez Eugeniusza Kwiatkowskiego. Szkoda, że tony te wieszczą często koniec przedsiębiorstw, którym podwaliny kładł wieloletni program rozwoju gospodarczego II połowy lat 30-tych ubiegłego wieku.